به گزارش ایسنا ،چکیدن ، سوزاندن و از بین بردن گونه های ارزشمند خبری است که هر از گاهی شنیده می شود. در قالب 13 نکته از سخنان سید مهدی نبیان – کارشناس حیات وحش – به دلیل مجاورت حیات وحش با مناطق مسکونی و راه های جلوگیری از آن مشخص شده است:

* معمولاً در فصول سرد سال با ورود گونه های وحشی به شهر و سکونتگاه ها روبرو می شویم ، یکی از دلایل آن اشغال بسیاری از زیستگاه های طبیعی در سراسر جهان توسط افرادی است که به عنوان شهر و روستا زندگی می کنند ، بنابراین این سکونتگاه ها در حومه شهرها هستند. زیستگاه های طبیعی وجود دارد.

در بسیاری از کشورها ، از نظر زیستگاه های طبیعی ، به فاصله شهر و روستا بستگی دارد ، حیات وحش کم و بیش به منطقه شهری نزدیک است ، اما آنچه مهم است مدیریت صحیح و اقدامات پیشگیرانه برای به حداقل رساندن تعامل انسان است. و گونه های جانوری. .

* غذا و ضایعات غذایی عمده ترین جاذبه های گونه های جانوری در مناطق شهری و روستایی است. بنابراین ، در بعضی از کشورها مانند کانادا ، برای جلوگیری از ورود خرس به مناطق شهری ، سطل های زباله طوری طراحی می شود که خرس ها ، راکون ها و سایر حیوانات به زباله هایی که معمولاً حاوی غذا هستند دسترسی نداشته باشند.

* یکی از راههای اصلی جلوگیری از ورود حیوانات به شهرها ، دور بردن غذا از دسترس حیوانات و مدیریت صحیح پسماندها و اماکن دفع زباله در حومه شهرها و روستاها است ، اما متأسفانه در بسیاری از مناطق روستایی کشور این مدیریت بد است و آنها اغلب حاوی غذا هستند و حیوانات را به حومه شهر جذب می کنند.

* تغذیه مردم با حیوانات عامل دیگری است که باعث جذب حیات وحش در مناطق شهری می شود ، به همین دلیل در بسیاری از کشورها پروتکل هایی مبنی بر ممنوعیت تغذیه حیوانات وحشی و جریمه نقض آنها اعلام شده است ، به طوری که مردم در مناطق شهری و روستایی . به حیوانات غذا ندهید زیرا تغذیه با حیوانات باعث تغییر عادات رفتاری گونه های جانوری می شود و سپس آنها برای تأمین منابع غذایی برای تغذیه انسانها وارد شهر و حومه می شوند.

* در ایران پروتکل و ارتباطات رسمی مطابق با ممنوعیت تغذیه حیات وحش توسط کشور نداریم تا با اعمال محدودیت ها و ممنوعیت های قانونی بتوان از ورود حیات وحش به شهرها جلوگیری کرد.

* اولین قدم برای مقابله با حیات وحش در مناطق مسکونی ، تماس با ادارات محیط زیست و گزارش از مکان و گونه های مشاهده شده است تا بتوانند با خیال راحت حیوان را از زیستگاه خارج کنند و آن را به زیستگاه خود برگردانید.

* در صورت مواجهه با حیات وحش ، مردم به هیچ وجه آنها را تحریک یا آزار ندهند ، به طوری که نه حیوان به آنها حمله کند و نه حیوان آسیب ببیند. در واقع ، مردم نباید هیچ اقدامی غیر از گزارش موضوع به کارشناسان محیط زیست انجام دهند.

* از آنجا که برخی از گونه های حیوانات وحشی در فصل سرد سال به زمین های کشاورزی حمله می کنند و به آنها تعدی می کنند ، نباید با گسترش زمین های کشاورزی غیرمجاز و غیر هماهنگ با قطع درختان جنگل و از بین بردن مراتع ، تا آنجا که ممکن است به حیوانات حیات وحش تعدی نشود. این امر امکان ورود حیات وحش به زمین های کشاورزی و آسیب رساندن به محصولات آنها را فراهم می آورد.

* روش های مختلفی برای جلوگیری از نزدیک شدن حیوانات به زمین های کشاورزی وجود دارد ، از جمله ساخت نرده های محافظ و سپرهای الکترونیکی که باعث ایجاد صداهای فراصوت برای ترساندن حیوانات و استفاده از روش های خلاقانه برخی از کشاورزان مانند آویختن جعبه های فلزی روی پرچین می شود.

* در برخی موارد ، علیرغم اقدامات پیشگیرانه ، حیوانات همچنان می توانند به مزرعه وارد شوند یا به دام ها حمله كنند ، در این صورت لازم است تدابیری برای جبران خسارت دامداران و دامداران در نظر گرفته شود. یکی از این راهکارها ایجاد صندوقی برای جبران خسارات ناشی از حضور حیوانات وحشی در زمین های کشاورزی یا حملات دام است.

* کارکنان سازمان حفاظت از محیط زیست و سایر نهادهای مربوطه ، از جمله منابع طبیعی ، جهاد کشاورزی و حتی گاهی شهرداری ها ، برای ایجاد صندوق ضرر برای کشاورزان و دامداران نیاز به همکاری دارند تا بتوانند کشته شوند. بدین ترتیب. گونه های جانوری که وارد زیستگاه ها ، کشاورزی یا دام می شوند را به حداقل برسانید.

* در چنین شرایطی ، پرورش دهندگان و کشاورزان اطمینان دارند که محصولات و سرمایه آنها بیمه است و خساراتی نیز وارد شده است ، که به کاهش درگیری بین انسان و حیوان و از بین رفتن گونه های ارزشمند حیوانات کمک می کند.

انتهای پیام